Na mijn eerste blog over de voorbereiding van mijn snaren en de wijze lessen van Eddie van Halen daarbij, stel ik vandaag de vraag: is er leven op Pluto…? Dat is toch wel de belangrijkste vraag in een essentiële Nederpop-classic in de jaren '80. Eentje die je heerlijk kan meezingen bij onze jubileumshow op 21 december a.s. in Luxor Live.
Vleugje metal En Het Goede Doel, dat vraagt wel om extra voorbereiding voor de gitarist. Om echt in de geest van de vrij briljante Sander van Herk te kruipen, moet je de achterliggende gitaar ‘mojo’ raken die diep verscholen lijkt te zitten. Want het gaat hier om, schrik niet, dat vleugje metal en guitar shredding van de buitencategorie. De gitaar verraadt het al. Sander van Herk speelt op een scalloped stratocaster, waarmee Yngwie Malmsteen, de neoclassicistische gitaarlegende uit de jaren '80, furore maakte. En luister eens naar het gitaarwerk in ‘Hou van mij’. Dat is regelrechte metal, verscholen onder het Nederpop-dekentje van Henk Westbroek en Henk Temming.
Ultieme vertolking mogelijk maken Tja, hoe pak je dat dan aan als je jezelf op Het Goede Doel gaat voorbereiden? Dat betekent voor mij niets minder dan bij iedere repetitie van gitaarkabel wisselen. Zoals een wielrenner in een klimtijdrit van fiets wisselt (of niet). Net als met snaren kun je beter maar niet spotten met de gitaarkabel. En dus pak ik voor het Goede Doel de Ferrari-rode Yngwie Malmsteen kabel om dat vleugje ‘metal mojo’ uit mijn vingers te persen. Om de inspiratie van Sander van Herk ook een inspiratie voor mij te laten zijn. In het wielrennen doen ze alles voor 'minor gains' en dat is bij Club Le Bon niet anders. Deze kabel is voor mij weer een steuntje in de rug om met Club Le Bon de ultieme vertolking van België mogelijk te maken. Of het lukt? Ik zou zeggen: kom het vooral zien én horen op 21 december in Luxor Live. En stiekem kan ik dan, misschien net zoals Sander dat deed, een stukje metal onderdeel maken van onze Smoorverliefdheid op de jaren '80 ;-).
Goed verhaal Rob, we horen het op 21 december.